Żyto jest jednym z najbardziej popularnych zbóż wśród rolników naszego kraju. Żyto ozime jest bardzo ciekawą rośliną do uprawy, a także niezwykle ekonomiczną, ponieważ nie musimy wydawać na nie zbyt dużej ilości pieniędzy. Stosunkowo łatwa uprawa jest także sporym plusem żyta ozimego. Małe wymagania rośliny również zachęcają do jej uprawy. Warto jednak pamiętać o kilku istotnych szczegółach uprawy, aby otrzymać jak najlepsze i największe plony. Uprawa żyta należy do relatywnie prostych zajęć rolniczych. Wymagania żyta są bardzo małe. Do uprawy rośliny najczęściej wybiera się najgorszą glebę, która występuje na terenie gospodarstwa rolnego. Generalnie gleba powinna mieć odczyn powyżej 4, pomimo tego, iż żyto radzi sobie także dobrze w glebach kwaśnych. W przypadku gleb z najniższych klas, to właśnie żyto przoduje w wydawaniu plonów, jeśli weźmiemy pod uwagę wszystkie inne gatunki.
Gleba powinna odleżeć, a około 2 tygodnie musimy poczekać po zaoraniu pola. Warto zadbać o odpowiednie przedplony, ponieważ żyto dość mocno związane jest z roślinami z poprzedniej uprawy. Dobrymi przedplonami są ziemniaki, owies, czy ogólnie rośliny strączkowe. Nie bez znaczenia (a wręcz bardzo istotny) jest okres siania żyta. Jest to szczególnie ważne w przypadku tego zboża, gdyż termin siewu determinuje wielkość plonów w przyszłości. Najczęściej żyto sieje się we wrześniu, a konkretniej w jego drugiej połowie. Ta data jest najbardziej optymalna, jeśli weźmiemy pod uwagę czynniki atmosferyczne, ale dokładne dni września różnią się dla niektórych regionów Polski. Podczas pielęgnacji żyta ozimego nie możemy zapomnieć o odpowiednim nawożeniu roślin. Ponieważ żyto wykorzystuje bardzo duże ilości azotu, to właśnie ten pierwiastek powinien znaleźć się w składzie naszego nawozu. Trzeba również pamiętać o odpowiedniej ochronie przeciwko chwastom oraz innym czynnikom mogących zdewastować naszą uprawę.
Do tego najczęściej stosowane są środki chemiczne.
